Warmianki za dychę

...i pół suchara (jak mawia Szanowna Koleżanka). przykro mi stwierdzić, ale jednak to zrobię: Olsztyńskie Targi dla Kobiet Warmianki 2014 okazały się, przynajmniej dla mnie i mojego towarzysza, klapą (nie dodam "totalną" - nie ta skala).

jestem zwolenniczką "babskich" inicjatyw. poznać się można, spotkać się można, porozmawiać, wymienić ciuchami etc. patrząc na program, tegoroczne* targi zapowiadały się co najmniej zajmująco. osobiście miałam zamiar wziąć udział w swapie ubraniowym  - zgodnie z zamysłem, opróżniłam nawet szafę, ale "spontaniczny spływ kajakowy w sobotę" pokrzyżował mi plany i postanowiłam być niedzielną-zwiedzającą.

wybraliśmy się zatem z eŁ w niedzielne wczesne popołudnie do BWA, po drodze mijając, kibicując i w duchu zazdroszcząc [czyt. ja] półmaratończykom. u podnóża planetarnianych** schodów stoisko z chyba-grochówką(!); na wejściu pan z kasetką, czyli płatny wstęp: dycha od głowy; w środku, w ciemnej przestrzeni parteru stoiska - zapamiętałam to z piękną ceramiką i stoisko, gdzie robiono makijaże (pomyślałam, że nie chciałabym, bo mam własny...).

na nieco jaśniejszym piętrze stoisk ciąg dalszy: na pewno stoisko salonu piękności nr 1 (dostałam ulotkę), stoisko sklepu ze zdrową, szczelnie w folię zapakowaną żywnością (dostałam ulotkę), stoisko gospodarstwa agroturystycznego, jedynego na którym można było czymś się poczęstować - home made dereszówką, ciastem drożdżowym lub jabłkiem z wikliny (dostałam ulotkę), stoisko - a raczej większe stanowisko - salonu piękności nr 2, gdzie pod tlenem leżała jakaś kobieta (nie dostałam ulotki), stoisko z młodzieżowymi ubraniami marki yups (dostałam ulotkę) i na końcu, w głównej sali galerii stoisko swapu. pierwsze skojarzenie: lumpeks, niestety. stojaki ze sprawiającymi wrażenie ostatków ubraniami na drucianych wieszakach, żadnego lustra (chociaż podziwiając wiszące w sali obrazy, przyuważyłam jedno wąskie, z ikei chyba, nierozpakowane i stojące w kąciku), wyobrażanych przeze mnie kufrów/waliz/szaf (no dobra, wyobraźnia mnie poniosła ;)), zero aranżacji. kiepsko. chociaż nie. nie ma tego złego, obejrzeliśmy wystawę. 

w sali planetarium gotował Kurt. wystarczająco zniechęcona, mgliście zapamiętałam tylko jego sylwetkę, babkę w fotelu siedzącą i jedzącą oraz paczkę ryżu. przy wyjściu kolejne stoisko z jedzeniem - szaszłyki tym razem, z cebulą, papryką... widziała na pewno.

i teraz tak: odczuwam pewien uczuciowy dysonans. z jednej strony, byłam, widziałam i wyszłam zawiedziona, z drugiej - oglądam zdjęcia na fejsie, z których wynika, że było super organizacyjnie i towarzysko. hmm...

wyobrażam sobie, że organizacja takiego wydarzenia nie jest łatwa. sama od czasu do czasu biorę udział w o wiele mniejszych rozmachem imprezach i wiem, ile wymagają pracy. może dlatego nie zabieram się za większe... 

niedziela była, zresztą jak poprzednie dni, ciepła i słoneczna, przed budynkiem BWA jest dużo miejsca, do którego dotarłoby więcej spacerująco-kibicujących Olsztynianek. dobrze kombinuję?

dużo dzisiaj trzykropków i dużo nawiasów. cały czas o tym myślę - nie chcę być niesprawiedliwa, takie po prostu wyniosłam (razem z toną ulotek) wrażenie. nawiasem mówiąc, rozpisałam się ;)

zdjęcie: fanpage Warmianki 2014

*skoro Warmianki 2014, pewnie będzie kontynuacja

**olsztyńskie BWA dzieli przestrzeń z planetarium